1932 Keulen
2013 Amsterdam
Beeldend Kunstenaar Shlomo Korèn werd geboren in Keulen, hij groeide op in Israël en sinds 1960 woont en werkt hij in Amsterdam.
Korèn maakt Monumentale sculpturen waarvan de horizontaliteit direct opvalt. Die heeft te maken met één van de pijlers waarop Korèns Sculptuur Rust : de ‘land art’. De andere is de Minimal Art. Beide ontstonden in de Jaren Zestig, de Periode waarin illusionisme en representatie van de werkelijkheid ‘uit’ waren. De ‘land art’ komt voort uit de expansiedrift van de ‘minimal art’, die zich kenmerkt door serialiteit, ‘objecthood’ (industrieel aandoend) en het betrekken van de kijker en de ruimte bij het kunstwerk. Dit had invloed op het formaat en kunstwerken werden locatiegebonden, niet langer verplaatsbaar beeld op sokkel, maar een speciaal voor een plek gemaakte Sculptuur. Bij de ‘land art’ was die plek het Landschap, en het Landschap was ook het voornaamste materiaal.
Korèns horizontale sculpturen zijn omgevingen. Die waar de bovenkant ruw is gelaten zijn landschappelijker, Landschap dat rijp gemaakt wordt voor bouw. Oxidatie zorgt voor de prachtige Kleuren van deze beelden. In die met gladde oppervlakken is de oxidatie weggepolijst en is de locatie ontwikkeld tot een bouwsite, waarin sommige plekken al een bestemming hebben gekregen. Titels als Displacement, Entwürzelt en Fundament laten zien dat deze sculpturen te maken hebben met de persoonlijk geschiedenis van de Korèn: het ontvluchten van nazi-Duitsland om zich te vestigen in Israël, en later zijn verhuizing naar Nederland. Verplaatsing, een uitgesneden bouwvorm die ergens anders is neergezet, een fundering die vraagt welke zekerheid een fundering biedt. Ondanks hun uiterst rationele Abstractie vertellen deze beelden dus een emotioneel verhaal.
Ook in de tekeningen is die combinatie van ratio en gevoel terug te vinden. Het zijn geen tekeningen in de eigenlijke zin van het woord. Op een zwarte kartonnen ondergrond heeft Korèn een witte laag van verf vermengd met was aangebracht (vettig effect). Daarin heeft hij Graffiti -achtige lijnen ingekrast (een subtractieve methode net als het uithakken van de Vorm uit de steen). Deze sculpturalisering van het oppervlak wordt nog versterkt door het vasthechten van allerlei materialen als stokjes en draden (een additieve methode als van modelleren, die hier echter meer constructief is toegepast – de derde methode van beeldhouwen). Die verplaatst hij uit hun oorspronkelijke context in een nieuwe (‘displacement’), een vergelijkbare verplaatsing als in zijn beelden.
In zijn tekeningen toont Korèn zich verwant met materieschilders die inspiratie zochten in beschadigingen en Graffiti op oude muren als sporen van een gewelddadige geschiedenis. De achtergrond is geen drager van illusie maar van suggestieve beeldtaal. Korèn heeft de analogie met historisch beeldschrift letterlijk opgevat door tekens in te krassen als ging het om een talige code. Verder respecteren zijn tekeningen het verbod op Figuratie van de Joodse cultuur en passen ze in de traditie van de ‘Andachtwand’.
